Sosyal medyada -bazı bilindik isimlerin de olduğu- “Çok şükür, bu Ramazan hatmimi bitirdim” cümleleriyle karşılaşıyoruz beş on gündür. Nasipse Leyle-i Kadre ulaşacağımız bu gece itibariyle de pek çok kimse hatmini bitirecek, Kur’an gecesi, Kur’an’ın inzal buyurulduğu ve Kur’an’da bin aydan daha hayırlı olduğu beyan edilen bu gecede huzura durup duasını yapacak veya paylaştığı ortamda yapılan dualara âmin diyecek…
Bitmek, başlamanın ya da yeniden başlamaya yeni bir fırsatın adıdır… Bereketine, kudsiyetine, mübarekiyetine inandığımız ve -hadislerde de belirtildiği üzere[1]– bu inançla içindeki taat ve ibadetlerimizi yaptığımız bu ayda, okuduğumuz hatim/ler Nas suresiyle bitirilmez mesela. Sona gelindiğinde, başa dönülür, Fatiha ve Bakara suresinin ilk beş ayeti de okunur. Buna gerekçe olarak da Peygamber Efendimizin şu hadisi gösterilir.
Bir adam Peygamberimize, “Ey Allah’ın Resulü! Allah’ın en çok sevdiği amel hangisidir?” diye sordu. Peygamberimiz (sav), “Konup göçendir” buyurdu. “Konup göçen kimdir?” diye sorunca da “Kur’an-ı, başından sonuna kadar okuyan, bitirince hemen tekrar başlayandır.”[2] buyurdular.
Bu şekilde, Mushaf’ı/kitabı/işi bitirme değil de yeniden başlama psikolojisiyle kapatmak, bitirme düşüncesiyle kaldırıp rafa koymaya bedel, başlama ön hazırlığıyla yeni bir hatme/işe/harekete cesaret kazanmak mümkün olmaktadır. Bu tarzda hareket etmek, insanı diri ve dinamik tutacak, bitirme değil, her daim yeniden başlama arzu ve hareketliliği kazandıracaktır.
Ramazan-ı Şerif, maddi-manevi pek çok kazanımlarının yanında, bu farkındalıkla, iş yapış şeklimize de katkı sağlayabilir. Uygulamasını bilsem de hadis-i şerifi yeni görmek hem biten hatmime yeninden başlamama hem de yukarıda yazdığım fikriyata sahip olmama vesile oldu. Bunu da kendim için önemli kazanımlar listeme eklemiş oldum. Allah’a şükrettim.
Sonra fark ettim ki hep bitirmeye yönelik iş yapıyorum. Tamamlayıp, -alttan alta hissettiğim- rahata kavuşmak oluyor çoğu kere. Diğer bir tarafım da yeni bir işe başlama arzusu içerisinde hareket ediyor. Bunda dergici olmanın da katkısı olsa gerek. Zira dergi gibi süreli iş yapanların zamanı önden gitmekle ve biraz da stresli olmakla beraber, her ay/hafta yeni şeyler üretmek/telif/ortaya çıkmasına katkı sağlamak insana lezzet veriyor.
Yeni şeyler üretmekteki bu lezzeti herkes kendi nefsinde de hissedecektir. Ki bu fıtrîliğinden olsa gerek, Kur’an’da “İşte şüphesiz zorlukla beraber, bir kolaylık vardır. Gerçekten zorlukla beraber, bir kolaylık vardır. O hâlde boş kaldığın zaman, hemen (başka bir işe giriş) yorul!”[3] buyrulmuştur.
Hayat da böyle değil mi? Sabah-akşam, yaz-kış vs.… sürekli bir döngü var… geçicilik içinde bir daimilik var… aslında bu da bizi bütün geçiciliklerle beraber kalıcı olana, her şeyin geçici olmasıyla beraber ismi Baki olan ve ancak yüzü ona dönük olanların kalıcılığına hazırlayan bir eğitim gibi gelir bana hep…
Hep bir konar göçer hal var üzerimizde/etrafımızda. Aslında hepimiz göçeriz, ta ki ebedi hayatın menzilinde müstakim olana kadar…
Bu vesileyle sonuna yaklaştığımız Ramazan ayında kazandıklarımızı Bayram rehavetiyle rafa kaldırıp Ramazan’dan önceki halimize geri dönmeyelim. Hatmimizi bitirip nasıl ki tekrar başa dönüp başlangıç yaptıysak, bu ayda kazandığımız alışkanlıkları devam ettirelim.
Ki Allah’ın en çok sevdiği amel sahiplerinden, konup göçenlerden olalım.
[1] “Kim, inanarak ve karşılığını Allah’tan bekleyerek Ramazan orucunu tutarsa, geçmiş günahları bağışlanır.” (Buhari, İman 28, Müslim, Sıyam 203) “Kim inanarak ve karşılığını sadece Allah’tan umarak Kadir Gecesini ihya edip ibadetle geçirirse, geçmiş günahları bağışlanır.”(Buhari, İman: 35; Tirmizî, Savm: 1)
[2] Tirmizi Kıraat, 4 Hadis No: 2948
[3] İnşirah, 5-7
metinucar.com 