Bu hafta sonu yeğenin düğün merasimi için memlekete (Gölpazarı/Bilecik) geldik. Bu arada elden geldiğince eş dost görmek güzel… Vesileyle ilçe Belediye Başkanı Hayri Süer’e de uğradık. Buluştuk ve sabahın ilk işi olarak kendimizi Belediyenin kendine ait arazilerinde bulduk. Zira Belediye, ilçe yararına bu arazilerde Ayçiçek tarımı yapıyormuş…
Bu tablo beni çok heyecanlandırdı. Daha önce “Yolun Açık Osun Erdoğan” başlıklı bir yazı yazmıştım; genç bir arkadaşımızın terse göç tanımı içinde köye nasıl yerleştiği, neler yaptığı vs. üzerine; bloğu takip edenler hatırlayacaktır. Bugün de üretime ve dahası bölgenin şartları/kendi imkânları dahilinde yapılabilecek işler içerisinden yapılan bir faaliyetin varlığına şahit olmak bana çok iyi geldi. Daha da ötesi, Belediye Başkanının bu işin her tarafında olarak koşturması, bunun üzerinden yeni projeler için umutlu ve hayal dolu olması daha da sevindiriciydi.
Biz oradayken konudan haberdar olan Bilecik Anadolu Ajansı muhabiri Harun Kaymaz ve ekibi haber için geldiler. Gölpazarı ilçesinin meyvecilik, Ayçiçek ve tahıl üretimi, ceviz üretimi ve hayvancılık konusunda yapılanları üzerinden muhabbet derinleşti.
Bu arada Anadolu Ajansının 2018 Eylül’ünde yaptığı bir haberden haberdar oldum[1], Erdoğan Akman, Gölpazarı Belediye Başkanı ve yukarıdaki habere konu olan Eyüp Soydemir üçgeninde üretmenin, toprakla iç içe olmanın, diğer varlıklarla bütünleşen bu sa’y u gayretin ikliminde neredeyse nefessiz kaldım; oksijen çarptı 🙂
Haberdeki şu cümleleri aktarmasam olmaz. Uzun süre ticaret yaptıktan ve çeşitli AVM’lerde yönetici olarak çalıştıktan sonra Gölpazarı’na gelen Soydemir (yaş 35) şöyle diyor: “Burada sağlıklı yaşıyoruz, stres yok. Cep telefonunu bir kenara koyuyorsun, cüzdan zaten taşımıyorsun. Ekmeğini kendin yapıyorsun, yumurta taze, her şey sağlıklı, süt günlük. İstanbul hiç aklıma gelmiyor, çünkü İstanbul’da gelirin ne kadar yüksek olursa olsun ne kadar iyi bir şey almaya da çalışsan burası gibi olmuyor. Organik satan bir marketten alışveriş yapsanız bile burada kümesten yumurta almak çok farklı bir şey.”
“Evin Dışı Tabiata, İçi İnsana Bakar” başlıklı yazımdaki “İstanbul dışına yapılan her yolculuk bir özgürlük hali verir bana” cümlesini tekrar içime çektim derin derin… Toprakla buluşturan yolculukların insana verdiği huzur iklimini yaşadım.
Sonra şu cümleleri hatırladım: “Biz gayr-i tabii ve tembelliğe müsait ve gururu okşayan imaret maişetine el atıp, belâmızı bulduk. Sual: Nasıl? Cevap: Maişet için tarik-i tabiî ve meşru ve zihayat, sanattır, ziraattır, ticarettir. Gayr-i tabii ise, memuriyet ve her neviyle imarettir.”[2]
2018 Nisan’ında Nabi Avcı, TGSP olarak tertip ettiğimiz Ufuk Turu programında şunları söylemişti. Üstteki paragraf ve diğer yazılanlarla beraber düşünüldüğünde bize önemli bir fikir vermektedir, en azından bende oluşturduğu.
“Mesela Afrin Harekatı’nda birçok isimsiz kahraman yok mu? Var, ben size söyleyeyim: Mesela Eskişehir’de İHA motorları yapan mühendisler. Gece gündüz çalışıp bizi namerde muhtaç etmeyen, daha önce İsrail veya başka devletlerin insafına terk ettiğimiz bu işleri burada yapan o teknikerler, mühendisler, işçiler kahraman değil mi? Memlekete, millete, devlete hizmet etmenin tek yolu illa cephede ön safta savaşmak değil, mutfakta da yapılacak çok şey var. Aynı şekilde siyasette de öyle. İlla siyasetin vitrininde göz önünde olmak değil hizmet etmek. Hatta pek çok örnekten biliyorum ki asıl mutfakta belki çok daha faydalı olabilirler. Hiç ortalıkta gözükmeden, kariyer planları yapmadan asıl oralarda çok iş yapabilirsiniz.”
Tüketerek yok olmayacağız, üreterek var olacağız inşallah. Bu şuurun en kısa zamanda herkese bulaşması duasıyla…
[1] https://www.aa.com.tr/tr/yasam/avm-yoneticisi-koyunde-hayvanciliga-basladi/1260732
[2] Mektubat Mecmuası 2, Münazarat, s. 398
metinucar.com 