Evet, eğitim ortamdır. Epey zamandır -bildiğimiz- şu sözü destekler hadiselerle karşılaşıyorum. Karşılaştığım her hadise, aynı zamanda bu yaramıza tuz basıyor ve çözümü konusunda canımı acıtacak şekilde kafamda, gönlümde dönüp duruyor.
Geçenlerde okuldaydım. Gençlerimizin namaz konusunda ciddi problemi var, gördüğüm. Gençler arasında normalmiş gibi gözükse de giyim kuşamdan tavır ve davranışlara, konuşmalardan bazı itikadi meselelere dair kabulü zor şeylerle karşılaşmak da mümkün. Bununla beraber muhataplıkla bazı problemlerin çözüldüğü de vakıa. Bu da rol-model eksikliği, çocukları bahsi geçen meselelerde diri tutacak örnek davranış noksanlığı olduğuna taşıdı beni. Evet, öğretmenler alanıyla/dersiyle ilgili duruma göre en iyi bilgiyi veriyor belki, fakat din, ahlak ve davranış konusunda alakasız bir tablo karşılayabiliyor bizleri.
Gençlerimizin önünde doğru ve etkili rol-modeller yok. Olanlar da vardır illaki, lakin olmayanlar çoğunlukta. STK’lar, anne-babalar, mezunlar vb. hep beraber okullarımıza bir de bu açıdan sahip çıkmalı, her şeyden önce, eğitimden murad olan iyi bir insan yetiştirmenin gayreti içinde olmalıyız. An şart ki konuşarak değil, hayatımızla göstererek!
Bu burada bi dursun.
Başka bir gün, bir STK’da vazife yapan birisi de bu rol-model meselesine covid-19 döneminden bakarak, evlere kapatılıp bireyselleştiğimiz ve beraber hareket etme reflekslerimizin zayıfladığı o dönemde, aynı zamanda rol-modellerin de devreden çıktığından bahsediyordu. Açılan aranın ardından yeni gelen talebelerin, önde tecrübe sahibi talebelerin olmadığından bahisle ortam kültürünü almakta zorlandıklarını dillendiriyordu.
İnsanlara bilgi aktarabiliriz, fakat tavır denilen şey ortamla, etkileşimle mümkündür. Bir şeyi sadece akıllara değil, duygulara da aktarmak istiyorsanız ortamında yapmak mecburiyetindesiniz. Ortamdan kastım sadece dekoratif kısım değil, aynı zamanda ortamdaki rol-model insanlardır.
Daha dün bir arkadaş da bu fikre katkı sağlayan başka bir hadise aktarmıştı kendi hayatından. Allah mübarek eylesin hafız çocukları var. Kendisi de hafız olmak hasebiyle, memlekete veya farklı yerlere seyahat ettikleri zamanlarda, arabada Yasin, Tebareke, Amme gibi sureleri çok defalar okuyormuş. Dikkat ettim diyor, çocukların hafızlığa başladıklarında hem duygu durumu hem de kulak dolgunluğu açısından ön hazırlıkları tamamlanmıştı.
Örnekler artırılabilir. Şimdi dönüp kendimize bakma zamanı. Çocuklarımız ve gençler hakkında, biraz da hak görerek, beklediğimiz istendik davranışları için mesela evimizde ortam nasıl, bu bir; rol-model olma konusunda anne-baba olarak bizler ne yapıyoruz, bu iki.
Çocuklarımıza bir fasulyeyi pamuk içerisine koyup hafif nemlendirmek suretiyle nasıl büyüdüğünü göstermişizdir. Belki buradaki odak noktamız fasulye olmuştur, ancak önemli diğer bir husus da pamuktur/saksıdır/topraktır. Yani ortamdır. Ortamını bulamayan hiçbir şey kemale yürüyemez. Peki deneyi deneyimleyen çocuğumuzun, en başta onu yaratan Rabbimizin istikametini çizdiği istendik kemaline yürüyebilmesi konusunda oluşturduğumuz ortamlar ne kadar verimli? Değilse bizler burada nasıl rol alacağız/almalıyız?
Affet Ya Rabbi.
Durum bu. Eksiklikleriyle beraber dekoratif hazırlık süreçleri özellikle okullar için yürütüldü, müfredat gibi bir kısım çalışmalar yapıldı, fakat asıl unsur yani rol-model konusu nasıl çözülür bilmem. Ancak şunu biliyorum ki herkes kendi evladı için en azından kendini ve evini ona göre düzenleyebilir, ona göre hareket edebilir. Hayır olsun inşallah.
metinucar.com 